Die Dämmerung

Het avondrood breekt de kozijnen uit:
het is al lang te laat voor ondergoed.
De geilste scherven druipen van de ruiten,
uit volgelingen vloeit het eerste bloed.

Een jongen speelt lightverse met oude steden,
maakt brokken, drukt zijn kont er tegenaan.
Zijn lichaam trekt de woorden naar beneden,
hij duwt de zon opzij. Licht komt tot staan.

Vanavond strijkt een doodslied langs zijn schenen.
Uit splinters stijgt het uitzicht op de nacht.
De gloed prikt in zijn buik en bovenbenen,
voorzien van een messcherpe overdracht.

© Nico Weber

29 oktober/12,13 november/ 2009, juni 2010